Język szwedzki

Informacje ogólne

Liczba mówiących: 12,8 mln
Język oficjalny w: Szwecji, Finlandii
Alfabet: łaciński
Rodzina i grupa językowa: rodzina języków indoeuropejskich, grupa języków germańskich

Czy wiesz, że…

W języku szwedzkim są dwa rodzaje – utrum i neutrum – pierwszy jest odpowiednikiem polskiego męskiego i żeńskiego, drugi nijakiego.

Język szwedzki należy do rodziny języków indoeuropejskich, do grupy języków germańskich. Język szwedzki jest językiem oficjalnym w Szwecji i – za sprawą mniejszości szwedzkiej – w Finlandii. Językiem szwedzkim posługuje się łącznie 12,6 mln osób: 9,6 mln posługuje się nim jako językiem ojczystym a 3,2 mln jako drugim językiem.

Historia języka

Język szwedzki wywodzi się z języka północnogermańskiego, którego pierwsze ślady datowane są na III wiek. Około IX wieku języki z tej grupy zaczynają się dzielić na dialekty, a następnie na grupy – języki północnogermańskie wschodnie i północnogermańskie zachodnie. Na XII wiek datowany jest tzw. język szwedzki runiczny zapisywany alfabetem fuþark, który został wyparty i zastąpiony łacińskim wraz z chrystianizacją Szwecji. Historia współczesnego szwedzkiego sięga XIII wieku. Od XVI wieku do XVIII wieku powstawał język urzędowy „dworski” (hovsvenska), który różnił się od „chłopskiego” (bondska). Język dworski opiera się na dialekcie Sztokholmu i regionu Uppland i następnie stanie się językiem państwowym (rikssvenska).